Terschelling
door Harrald, 14 januari 2007
Eind november 2005 - toen Esther nog middenin de onderzoeksfase van het AvL zat, besloten Es en ik nog even een paar dagen weg te gaan, zoals wij dat wel vaker in december hadden gedaan (Berlijn / Praag).
Je weet tenslotte maar nooit waar wij volgend jaar staan met het hele gebeuren.
Wij hadden het idee opgevat om naar Boedapest te gaan, om daar een beetje de kerstsfeer op te snuiven. Esther ging bij het reisbureau van Debby langs om naar de mogelijkheden te informeren. Dat deed Es wel vaker, als wij iets op vakantiegebied gingen ondernemen. Barcelona, Praag, Ierland en Portugal zijn door de beide dames uitgezocht en geboekt. Het boeken was altijd een gezellige bezigheid tussen Esther & Debby - ik sloot mij dan altijd aan bij hun keuze want het was nog nooit tegen gevallen.
Deze keer kwam Esther thuis met een voorstel, maar ik vond 750 euro vrij duur voor 3 dagen (aankomstdag - verblijfdag - vertrekdag) en Esther toch eigenlijk ook wel. Derhalve zijn wij van het idee Boedapest afgestapt. Een verstandige beslissing bleek achteraf.
Esther kwam toen op het idee om naar een van de Waddeneilanden te gaan:
Terschelling. Dat vonden wij beiden een goede optie, aldus geschiedde. Op internet hadden wij een leuk huisje gezien in
Landerum. Wij hadden via de website van de verhuurder het
"Huisje David" geboekt.
Op vrijdag 9 december gingen wij, nadat wij de uitslag van haar CT-scan gekregen, met de boot naar Terschelling. Het was een mooie overtocht want het was die vrijdag qua weer een mooie dag. Op de boot nog wat foto's genomen - gelukkig - waaronder nog een aantal van Es.
's Avonds hebben Esther en ik eerst heerlijk gegeten en gedronken in het bekende cafe
"De Rustende Jager" in Formerum, op loopafstand van ons huisje. Aan de muur hingen vele posters van blues- en rock-artiesten, die daar in de loop der jaren hadden opgetreden, met name ten tijde van het
Oerol-festival, het festival dat al sinds 1982 bestaat. Het gaf het cafe een heerlijke sfeer.
De volgende dag - zaterdag - hebben Esther en ik fietsen gehuurd en zijn het hele eiland rondgefietst.
Wij hebben een heerlijke dag gehad ondanks de mist en nevel waar Terschelling om dat moment in gehuld was. Onderweg ook nog gelukkig wat foto's genomen - de laatste van ons samen.
Esther moest tijdens het fietsen al een paar keer stoppen om op adem te komen. De avond ervoor (na het eten) en 's ochtends had Esther nauwelijks voeding of vocht meer tot zich kunnen nemen en dat resulteerde in energiegebrek bij haar. 's Avonds hadden wij besloten om op zondagmiddag maar alvast huiswaarts te keren in plaats van maandag, zodat wij maandag meteen het ziekenhuis konden bellen.
Zondag was de enige activiteit die wij onszelf hadden opgelegd, het terugbrengen van onze huurfietsen naar het dorp West-Terschelling, want daar zat de enige winkel die op dat moment open was. Een hele opgave voor Esther omdat die rit, van slechts 5 kilometer, haar veel energie kostte waardoor wij meerdere malen hebben moeten stoppen.
Vervolgens hebben wij de klok vooruit gekeken, totdat het tijd was om onze spullen te pakken en met de boot van 17.30 uur weer naar het vaste land terug te keren. Wij zeiden nog tegen elkaar dat wij blij waren dat wij in Haarlem woonden, dicht bij alle voorzieningen zoals ziekenhuis, want je zult maar wat acuuts krijgen op zo'n eiland en niet direct naar een ziekenhuis o.i.d. kunnen. Al zullen daar (op Terschelling) heus wel scenario's voor zijn, maar toch.....
Zondagavond zijn wij thuis aangekomen van ons laatste uitje samen. Dit heeft Esther toch maar mooi meegepikt en zij heeft het ondanks alles toch naar haar zin gehad, getuige haar eigen update-mail van maandag 12 december. Hoeveel kan een mens uit het leven halen ?
Bij het schrijven van het bovenstaande bekijk ik de foto's van Terschelling en zie op de laatste foto die ik toen gemaakt heb (nr. 50) een tekst staan die mij niet eerder is opgevallen:
"Zij zijn niet waarlijk dood die in ons harte leven".
Naar Boven
