Texel
Esther is een aantal keren op
Texel geweest. Voor het eerst in 1986 met Mirjam toen ze 15 was. Later op 7 mei 1990 nog een keer met Esther de J op de motor en in 199? ook nog een keer een weekendje om Winnie op te halen.
Texel 1986
Twee meiden op vakantie naar Texel, door Mirjam, 13 januari 2007
We waren 15 jaar en vastberaden……'we willen alleen op vakantie!'.
Zo gezegd zo gedaan, met een veel te zware, grote tent, gebonden op een karretje (zo eentje die oudere dames erg handig vinden voor de zware boodschappen) gingen we op pad.
Al na enkele tientallen meters begon de tent te schuiven en moesten we moeite doen om hem op de 'handige' kar te houden. De tent lag inmiddels half naast de kar en maar trekken, maar we zijn nog steeds vastberaden……. Uiteindelijk zaten we in de trein richting Texel, het feest kon beginnen.
Langzaam maar zeker komt Texel in zicht na een enerverende trein- en bootreis.
Eerst even netjes naar huis gebeld. 'Problemen gehad met de tent'? 'Nee hoor, hoezo?'.
'Alles is prima verlopen, doehoei!'. (En zo was het eigenlijk ook wel. We hebben het toch maar mooi gered zo met z'n tweetjes).
We zijn zo in de wolken, dat ik mijn portemonnee laat liggen boven in de telefooncel. Nee he!
Al mijn geld voor de hele vakantie zat hierin…shit.
Maar een paar uur later blijkt de portemonnee gevonden te zijn door iemand. Ik kan em gaan halen, gelukkig zit al mijn geld er nog in (pffff!...daar ging de vakantie bijna…).
Goed, toen moest de tent nog opgezet worden….maar we hadden een mooie plek uitgekozen, namelijk naast een nog grotere tent met 5 jongens uit Friesland. Hun tent was net opgezet en het biertje was in zicht, maar ze waren erg behulpzaam. Het was nog een heel gedoe want ik geloof dat het zo'n beetje windkracht 6 was dus het ging alle kanten op.
Wij hebben netjes de haringen aangegeven, hier en daar iets vastgehouden en in een mum van tijd stond de tent. Ik geloof alleen dat het grondzeil niet helemaal lekker zat, maar dat terzijde.
Wat waren we blij dat de tent stond! Luchtbedjes oppompen, gasstelletje klaarzetten en op naar de supermarkt voor wat eten en alcoholische dranken voor de eerste avond.
We zoeken alle schappen af en maken een keuze: "Canei"! (tja, wisten wij veel dat je daar niet echt dronken van zou worden…..).
De twee flessen liggen dezelfde avond, leeg voor de tent en wij baalden echt ontzettend dat we er niets van hadden. De supermarkt is inmiddels gesloten. De volgende dag zouden we beter inkopen doen…..
De volgende dag zijn we dus weer naar de supermarkt gegaan, en wij maar zoeken. Het enige dat we in de gaten hielden was het alcohol percentage op het etiket (en de prijs)….. Ik moet zeggen, het is daarna beter gegaan met onze keuze. We hebben er snel van geleerd!
Esther had in die tijd een vriendje die haar toch wel graag wilde zien. Hij kwam, samen met een vriendin van Esther, Elsa, naar Texel om ons te bezoeken.
We hebben een heerlijke tijd gehad, samen met de Friezen want het waren ontzettend leuke gasten. Het was een mooie ervaring om zo samen op vakantie te gaan, de voorbereidingen, de reis ernaartoe en even geen regeltjes van huis en lekker doen waar we zin in hadden…..super!
Naar Boven
Texel 1990
Op 7 mei is zijn de Esthers een dagje op de motor naar Texel geweest. Foto's heeft ze toen niet gemaakt maar wel heeft ons onderstaand kaartje gestuurd.
Texel 199?
Een weekendje Texel in 199?, door Winnie, 31 januari 2007
Vanwege mijn toenmalige werk bij Shell mocht ik een weekje op Texel werken. Es en ik hadden afgesproken, dat ze het laatste weekend zou overkomen. Ik had heel veel zin in dit werk, maar vond het toch ook een beetje eng zo helemaal alleen, dus was ik zo blij dat ik wist dat Es nog zou komen.
Na een week werken, waarin ik toch al vrienden had gemaakt (een collega en de ouders van de eigenaar, beide ongeveer 80 jaar) miste ik iedereen toch. Ik had een mooi appartement, maar ja, alleen is maar alleen.
Dus de zaterdagavond dat Es zou komen was ik helemaal door het dolle heen. Ze zou na haar werk (opticien) komen en ik zou haar ophalen van de veerboot. Ik was er te vroeg (en dat overkomt mij niet vaak), maar ik had geen geduld meer. Toen zag ik haar van de boot komen en omhelsde ik haar zo lang dat Es zei: "Goh Wien je hebt mij echt gemist he? Maar ik ben er echt hoor dus je kunt mij wel weer loslaten".
Die avond zijn we gaan stappen op Texel, naar een disco waar ik met die collega al een keer eerder die week naar toe was gegaan. Het was er super. Wij hadden wat gedronken, maar niet zoveel dachten we, maar dronken dat wij waren. Wij zeiden tegen elkaar dat het kwam, omdat we op een eiland waren, dan gaat het allemaal veel sneller door de ijlere lucht.
Toen we terug naar het appartement liepen hadden we de slappe lach. We lachten echt om alles, zelfs slapen konden wij niet omdat wij alleen maar die slappe lach bleven houden.
De volgende ochtend heb ik nog gewerkt en heeft Es nog ff lekker rustig aan kunnen wakker worden. In de middag zijn wij weer naar huis gereden. Het was een hele ervaring voor mij en ik ben blij dat ik die toch ook met Es heb kunnen delen!
Naar Boven
