De receptie
Esther wilde dat er na de crematieplechtigheid in "Westerveld" in haar stijl, dus onder het genot van een hapje en een drankje afscheid van haar werd genomen. Ze wilde geen treurig afscheid en noemde het zelf haar
"afscheidsfeestje".
Hoe uiteindelijk de keuze voor de Roemer tot stand kwam, door Harrald, 8 januari 2007
"In welke gelegenheid wil jij dat wij jouw afscheidsfeestje gaan houden?" vroeg ik aan Esther.
"Daar bij Westerveld hebben ze wel zaaltjes", antwoordde zij.
"Is dat niet te saai?" zei ik.
"Ja, daar heb jij eigenlijk wel gelijk in" reageerde Es.
"Parnassia, die heeft ook een zaaltje" opperde Esther als tweede mogelijkheid
"maar dat is niet handig als mensen gaan drinken en als je op de fiets komen en het gaat regenen is het ook niet fijn" realiseerde ze zich.
"Maar waar dan wel? Studio Boven?" "Dat past niet Harrald, dat is te klein", ik vond van niet.
"De Lift!" riep Esther,
"Nee Es, dat is pas te klein", maar Es vond van niet.
En toen opeens kreeg ze een ingeving:
"De Roemer!". Ik zei:
"Natuurlijk, De Roemer! Stom dat wij daar niet eerder op gekomen zijn!".
En zo is de keus voor
De Roemer ontstaan, een perfecte locatie in het hart van de stad en waar Esther vaak met haar moeder ging lunchen. En hoe het toeval dan ook wil: op donderdag 9 februari - de dag van de crematie - stond er in het Haarlems Dagblad een
artikel
van Bartlema & Co - de restaurantrecensenten van de rubriek Warm Eten - met een lovend artikel met als kop:
De Roemer blijft een toptent. Toeval?
Naar Boven
