Een eigen huis

In haar leven heeft Esther de statistici ten aanzien van het gemiddeld aantal verhuizingen niet teleurgesteld. Zo heeft ze vanaf haar geboorte achtereenvolgens gewoond op: de Ged. Schalkburgergracht, de Edward Jennerstraat, Stoholm, de Schoonenburgsingel, nogmaals de Ged. Schalkburgergracht, de Delistraat en de Waddenstraat voordat ze samen met Harrald terecht kwam in de Van Olststraat.

Ged. Schalkburgergracht

Al een langere tijd had Esther de drang om het ouderlijk huis te verlaten. Een aantal zomers paste ze al op het huis van menigeen in Haarlem. Uiteindelijk besloot ze om in november 1995 samen met Debby een etage te huren op de Ged. Schalkburgergracht.
Hier had ze op de 3e etage via een steile trap de beschikking over een eigen woon/slaapkamer (3,5 x 3,5 meter) met gemeenschappelijk gebruik van een keuken en douche. Met behulp van Mirjam werd de kamer gewit en geschilderd. Er werden een paar meubeltjes gekocht en wat schilderijen en lampjes aan de wand gehangen een klaar was de kamer met uitzicht op het Spaarne. Hier heeft ze gewoond tot juni 1997.


(aanvullende tekst door Debby, januari 2007)

Tekst..........

Naar Boven

Delistraat

Van juni 1997 tot juli 1999 woonde Esther op een ruime zolder etage aan de Delistraat, maar zonder een eigen opgang en met gezamenlijk gebruik van douche en toilet, maar wel met een eigen keuken.
Ook hier werd weer gewit en geschilderd. Dit keer samen met haar zuster Karin. Haar spulletjes werden verhuisd door vrienden. Na haar intrek werd er nog een kastenwand in elkaar gezet en kreeg ze de beschikking over een zelf gemaakt tweepersoonsbed


Naar Boven

Van Olststraat

(door Harrald, 26 december 2006)

De Van Olststraat. Ons eerste "eigen huis", ook weer zo'n mijlpaal in ons leven. Op 14 oktober 1999 kregen wij de sleutel. Een datum die in mijn geheugen gegrift staat. Maar hoe kwamen wij daar terecht ? Esther woonde in 1999 nog op een zolderkamer in de Delistraat (Haarlem-Noord) en ik in een flat in de Waddenstraat (Schalkwijk). Ik woonde daar sinds 1994, maar wel met het doel om ter zijner tijd weer terug te keren naar Haarlem-Noord omdat daar mijn roots lagen. Al een paar jaar was ik bezig mij te orienteren op de huizenmarkt. In december 1998 kreeg Es en ik dus een relatie met elkaar wat dan ook als gevolg had dat er doordeweeks regelmatig gependeld werd tussen de Deli en de Wadden. Over samenwonen hadden wij het nog nooit gehad, want relatie zo pril als geluk.

Esther was haar zolderkamer ook wel zo'n beetje zat en keek uit naar een iets grotere ruimte met een eigen opgang. Op een maandag in juli - wij schrijven 1999 - ging zij kijken naar een etage in de Generaal de Wetstraat, achter de Cronje."Mooi" dacht ik, "dan ga ik meekijken om te beoordelen of ik daar dan op termijn ook bij kan, om alvast maar de sprong terug naar Haarlem-Noord te maken", zonder overigens Esther over deze gedachte in te lichten. 800 gulden huur, achterafkamertje, beetje ouwe teringzooi, maar Es vond het wel wat."Dat gaat ze toch niet doen? dacht ik nog, maar ja, het was haar keuze. Esther zou binnen een week wat van zich laten horen. Het weekend volgend op de bezichtiging, had Esther voor mij een verrassing gepland. Wij gingen met de boot naar Londen, bleven daar 1 nachtje, om vervolgens op maandagavond weer met de boot terug te gaan. Op maandagmiddag, op een terras Londen, stelde ik Es spontaan voor of zij misschien bij mij wilde komen wonen om dan van daaruit te gaan zoeken naar een echte woning in plaats van in te stemmen met de etage die zij op het oog had. Esther reageerde blij en verrast en hoefde niet lang na te denken: haar antwoord was vrijwel direct Ja! Ik herinner mij nog, dat zij op de boot terug haar moeder belde, om dit heugelijk nieuws mede te delen. Wat je noemt een verrassingsweekend! Voor allen.

Al vrij snel - op zaterdag 28 augustus - stond de verhuizing naar De Waddenstraat gepland. Gevoelsmatig een rare dag want een dag daarvoor had ik totaal onverwacht een bezichtiging van en een bod gedaan op een huis in de Van Olststraat. Ik had een tip van iemand gekregen, zo'n tip die je gewoon nodig hebt met dit soort zaken. Ik was eerste bieder. Maandag zou ik meer horen. Concreet: vrijdag bod op huis gedaan - zaterdag Es verhuisd naar de flat - maandag bod geaccepteerd. Hoe snel kan alles opeens gaan?



Op 14 oktober zaten wij dus bij de notaris en had Esther een contract getekend voor iets wat zij nog niet eens zelf van binnen had gezien. Voor haar gewoon een kwestie van blind vertrouwen. Daarna volgde een totale verbouwing want het was een woning die grotendeels - zeg maar geheel - gerenoveerd moest worden. Van Olststraat 11 was een voormalige huurwoning waar waarschijnlijk sinds de 30-er jaren niets meer aan gedaan was. Binnen 6 weken is het huis compleet verbouwd. Onder de bezielende leiding van Bart & Jan, is met de hulp van vele vrienden/vriendinnen/familie, het elektra, gas, leidingwerk, plafonds, muren, keuken, zoldervliering, etc. zowel eruit geramd als erin gestampt met een fantastisch resultaat.
In december thuis douchen was er alleen nog niet bij want de badkamer moest er nog in gemaakt worden, die zat namelijk niet in de woning.

Op 27 november zijn wij verhuisd van de flat naar de Van Olststraat, dus uiteindelijk hebben wij maar 3 maandjes in de flat gewoond. Omdat Jan vele uren in de verbouwing van ons huis had gestoken, deed hij ons wel een belofte: indien Esther en ik binnen een jaar uit elkaar zouden gaan, zou hij persoonlijk met een kettingzaag alles wat hij verbouwd had, door midden zagen, zodat de boel evenredig verdeeld zou worden. De kettingzaag is gelukkig in zijn schuur gebleven en Es en ik hebben er ruim zes jaar naar volle tevredenheid samengewoond. De "van Olst" is dan ook nu nog voor mij een prettige herinnering aan Esther en onze tijd samen.

Naar Boven