Werken

Esther was tijdens haar schooltijd al in de weekenden en vakanties aan het werk om wat te verdienen.
Zo heeft ze o.a. achter de bar gestaan in de sportkantine bij badminton, hamburgers verkocht bij Mc Donalds en parfums bij parfumerie van Veen. Ook heeft ze ooit nog eens voor één week een krantenwijk gelopen.
Een ochtendblad nog wel. Dit met het doel om voor een brommer te sparen. Dit bleek een onmogelijke opgave. Met name omdat de krantenwijk over half Hoofddorp verspreid lag en je toch wel een beetje richting gevoel moet hebben om niet te veel onnodige kilometers te maken om de krant op tijd te kunnen bezorgen.
Bovendien had Esther ook toen al moeite met sparen. De brommer is er wat ons betreft gelukkig nooit gekomen.

Schiphol

Na het behalen van haar diploma is Esther gaan werken. Niet zomaar in een winkel maar het liefst op Schiphol, dat leek haar nu eenmaal het einde. Zo kwam ze terecht op de G-pier achter de counter van een luxe broodjesshop met vis specialiteiten zoals kaviaar, zalm en paling. Ze was hier ook aan het werk toen wij op 4 oktober 1992 rond een uur of vijf vertrokken naar het griekse eiland Kos. Dit was ook de avond van de Bijlmerramp.

Begin 1993 werd ze ook nog een keer opgezocht door Esther de J die op reis ging.

Naar Boven

Uitzendbureau

Na verloop van tijd wilde Esther toch wel wat anders dan broodjes verkopen op Schiphol. Zo kwam ze uiteindelijk via een uitzendbureau als telefoniste/receptioniste terecht bij een bedrijf in Hoofddorp. Hoewel de werktijden en de verdienste beter waren dan in de detailhandel vond Esther dit maar niks. Ze wilde graag in teamverband werken. Via het uitzendbureau kwam ze daardoor terecht bij Optiek Oostman

Optiek Oostmam

In 1993 kwam Esther terecht bij Optiek Oostman. Hier heeft ze uiteindelijk 10 jaar met zeer veel plezier gewerkt. Na haar dertigste wilde ze nog een keer heel iets anders gaan doen. Ze vond het omgaan met en zorgen voor mensen belangrijk. Ze besloot kraamverzorgende te worden. Van haar periode bij Oostman is het e.e.a. vastgelegd in een fotoboek. Op de site van Optiek Oostman is Esther, onder diensten (zij het op haar rug) en de daaronder vallende link optometrie ook nog te zien.

Esther als werkneemster, door Jan-Leo, 15 januari 2007

Over de doden niets dan goeds! Maar ook al zou ik willen, bij Esther verzin je niet snel iets onaardigs.
Haar eerste werkdag bij ons, 1 mei1993. Natuurlijk enigszins onwennig van start. Maar met Esther haar instelling "niet lullen maar poetsen" werd ze heel snel het vertrouwde gezicht van onze contactlensafdeling.
Ik kan zo uit drie, vier man, en dat waren niet de meest onbelangrijke, de woorden optekenen "Esther moeten we houden". En dat is ons ook een hele tijd gelukt. Bijna 10 jaar lang hebben we van haar genoten.
Haar opgeruimde karakter haar aanstekelijke lach, de fles spa blauw waar ze een vreemd soort relatie mee had en de intrigerende gesprekken met haar moeder. (Je hoorde natuurlijk maar 1 kant van het gesprek, maar het was nooit moeilijk te raden waar het over ging. Nooit heb ik haar chagrijnig meegemaakt en god wat baalde ik toen ze kwam opzeggen. Ik kon er mee leven, omdat ze aangaf aan een nieuwe uitdaging toe te zijn, maar het afscheid op een prachtige voorjaarsdag in Amsterdam was een afscheid met gemengde gevoelens.
We zijn verwend geweest met Esther en het was tekenend dat een opvolger voor haar niet zomaar gevonden was. Liefst drie keer, en dan reken ik de tijdelijk krachten niet mee, hadden we niet het "Esther gevoel".
We hebben nu een waardig opvolgster voor Esther gevonden. Toch heeft Esther en het "Esther gevoel" een speciaal plekje in mijn hart gekregen en ik weet zeker dat alle collega's die met haar gewerkt hebben ook zo'n plekje voor haar gereserveerd hebben.

Esther als collega, door Esther E, 5 januari 2007

Ik heb Esther leren kennen in 1994, toen ik bij Oostman kwam werken, in april begon ik daar en in maart tijdens het feest van de winkel hadden we ons eerste bedrijfsuitje in de Challenge, ik was uitgenodigd om de collega's alvast te leren kennen. Het was erg gezellig, alleen tijdens het dansen zwikte Esther haar enkel; het was een wilde boel geweest, maar het eindigde bij de EHBO-post van het Diaconessenziekenhuis. Dat was mijn eerste kennismaking met Esther.
Ik fietste naar het werk vanuit Haarlem naar Hoofddorp en Esther deed dat ook, in het begin achter elkaar aan, omdat we zogenaamd gesteld waren op een rustige fietstocht in ons eigen ritme met onze eigen muziek uit onze walkman, maar dat was eigenlijk snel over, samen fietsen was toch echt wel gezelliger, we kletsten dan over allerlei onzin en de typische gewoontes van mensen die we dan onderweg tegenkwamen. Als het regende zag zij altijd de zon achter de wolken verschijnen, "het wordt al lichter" een gevleugelde uitspraak, typerend voor haar karakter; altijd positief.
Als we niet fietsten gingen we met de bus en dan hadden we het over de medepassagiers, de vrouw die altijd op een bepaalde manier om 2 strippen vroeg, en Johan, die niet helemaal 100 was, "trafo-Mike" die in Overbos instapte, en de fietser die altijd voor de bus uit probeerde te fietsen. De zaterdagochtend was vaak vreselijk, dan zaten we daar met een kater naast elkaar in een schuddende bus, en als we dan in Hoofddorp aankwamen gingen we eerst naar de Dirk van de Broek om een pak drinkyoghurt te halen, tegen de kater.
Het werken opzich was altijd gezellig, Esther werkte boven als assistente van de contactlensspecialist, ze wist alle klantennamen uit haar hoofd, en soms deed ze, alsof ze die niet wist om mensen niet af te schrikken.
Naast Esther waren er nog andere collega's die ook van gezelligheid hielden, en vaak hadden we een heerlijke uitgebreide lunch die uit bami of een kleine rijsttafel bestond, naast tosti met kaas en chips maakten we ook wel eens gepofte aardappelen met zure room, avocado dip en bruine bonen, in de tijd dat Montignac in de mode was hebben we ook wel salades gemaakt, heel uitgebreid met franse kaas en gebakken spekjes. Lekker eten was dus een belangrijk onderdeel van een werkdag.

Op maandag waren we vrij en we gingen dan vaak samen winkelen in Amsterdam waar we dan ons vaste rondje hadden, het begon met een whopper van de Burger King, heerlijk zo'n hamburger waar het vet en de saus uitloopt over je kin je nek in, dan naar de Swatch store in de Kalvertoren waar we om de hoek een grote beker koffie verkeerd haalden, dan nog naar Ben & Jerry's in de Leidsestraat voor een toetje.
Tussendoor de gebruikelijke winkels; Esther wilde altijd naar de Bijenkorf voor tassen en portemonees, en de kitsch kitchen voor keukenspulletjes. Als laatste nog even naar de chinese toko op de Nieuwmarkt en over de Zeedijk terug om nog wat broodjes tsa sjieuw in te slaan.

Met de dames van Oostman hebben we ook wel eens Londen-tripjes gehad, 's nachts met de boot, winkelen in Londen en dan 's nachts weer terug. Het ging dan niet om een cultureel uitje, eten was ook hier weer een belangrijk onderdeel; de lekkere chips die ze daar hebben en de overheerlijke sandwiches, en dan bier drinken in een de pub, Londen was leuk en lekker.

Naar Boven

Kraamland

Zonder ervaring in de zorg betekende het switchen van baan dat Esther weer naar school moest in combinatie met werken in de praktijk. In tegenstelling tot haar middelbare schooltijd behaalde ze goede cijfers en vond ze het werken in de zorg erg leuk. Gedurende haar opleiding tot kraamverzorgende liep ze een keer mee in het ziekenhuis bij een bevalling. Het werken in een team trok haar erg aan. Dit deed haar besluiten om na het behalen van haar certificaat verder te gaan met leren en elders een stage plaats te zoeken.
Haar periode als kraamverzorgende was daardoor maar voor korte duur. Als kraamverzorgende heeft ze nog wel bij haar vriendin Marianne gekraamd. De vastgelegde beelden van deze periode kun je zien in het fotoboek "Kramen".

Esther's eerste kraamactie 16 oktober 2003

In de korte tijd bij kraamland heeft Esther, daar waar mogelijk nog gekraamd bij vriendinnnen. Zo ook bij Robien en later bij Marianne met de kleine Tom. Hiervan is zelfs een filmpje gemaakt.

Naar Boven

Reinaldahuis

Via haar vriendenkring kwam ze in contact met het Reinaldahuis. Ze kreeg een stageplaats aangeboden op de afdeling geriatrie, zodat ze verder kon met haar studie. Ook in het Reinaldahuis heeft ze een leuke tijd gehad en was ze vastberaden om door te leren tot verpleegkundige. Helaas heeft ze haar studie niet af kunnen maken en maar een korte tijd in het Reinaldahuis gewerkt. Haar laatste actie was een optreden met collega's op het eindejaarsfeest in begin december 2005.

De overgang van de tijdelijke huisvesting in Haarlem-Noord naar de nieuwbouw in Parkwijk, waarop Esther uitkeek vanuit het Kennemer Gasthuis heeft ze helaas niet meer meegemaakt.
Voor informatie over het Reinaldahuis kun je op de link klikken.

Grandiose collega, door Lexa namens het team VVZ, 18 januari 2007

Esther straalde en genoot van het feest. Haarmotto die avond was "al lig ik een week op bed, ik wil hier plezier maken". En dat heeft ze gedaan, de hele avond dansen en kletsen met collega's. Kort daarna is ze weer opgenomen in het ziekenhuis, eigenlijk heb ik nooit geweten of ze een erge terugslag gehad heeft.
Maar één ding is zeker ze had hier lol voor 10. Zo serieus als ze in haar werk was, zo'n pret kon ze maken buiten haar werk. Esther was een grandiose collega, waar we nog geregeld aan terug denken.

Bewondering, door haar collega Antoinette, 28 januari 2007

Ze was in de zomer van 2005 met een paar collega's bij mij op visite en toen die even gingen roken stonden wij, ondertussen druk spittend in mijn kast, te mutsen over kruiden die we lekker vonden. En dat terwijl ze toen al zelf haar eten aan het malen was, omdat ze al last had van haar maag. Wat ik vooral in haar bewonder dat ze zo positief bleef, ach ik ben lekker aan het afvallen ben, ik ook eens slank en dat terwijl je gehoord heb dat je kanker hebt.
Ik heb Esther in een korte tijd leren kennen als een leuke, gekke, spontane, prettig gestoorde lieverd en mis haar nog vaak.

Naar Boven